Eerste weekje Tanzania
Blijf op de hoogte en volg Chantal
09 September 2016 | Tanzania, Same
Habari za mchana!
De eerste dagen Tanzania zijn een feit! Wauw, wat is de tijd tot mijn vertrek toch snel gegaan.. Zolang hier naar uitgekeken en voor ik het wist stond ik ineens iedereen uit te zwaaien op Schiphol. De dagen voor vertrek waren druk en tot het einde toe nog gewerkt. Mijn laatste vrije weekend volgepropt met inpakken en leuke dingen doen en dan ineens voor je er erg in hebt stijgt dat vliegtuig op..
Aankomst: REGEN! Denk je wel even lekker naar warm Afrika te gaan, valt dat even vies tegen ;-). Het was ook echt heeel koud die ochtend, 13-15 graden, brr.. Ze zijn er hier overigens erg blij mee dat het even minder is want het is dit jaar verder erg droog geweest en dat was niet al te best voor de oogst. Stiekem maakt het mij ook niet echt uit, ik krijg mijn portie droge hitte vast gauw genoeg.
Mijn eerste twee dagen Tanzania ben ik in Moshi verbleven. Ik had van te voren een leuke B&B geboekt om even wat bij te komen en alvast internet op mijn telefoon te regelen. Een hele lieve taxichauffeur van de B&B kwam me ophalen van het vliegveld en is gelijk met mij naar het telefoonwinkeltje gereden om een Tanzaniaans simkaartje met internet te regelen. Top, want aldaar begreep ik er maar weinig van. 's Middags door de gastvrouw van de B&B afgezet in Moshi want ik wilde de stad wel eens gaan bekijken.. Uiteindelijk niet veel van de stad meegekregen omdat ik daar best vervelend ben lastiggevallen. Goed geschrokken, maar ik kan het gelukkig relativeren nu zeker omdat ik inmiddels heb gezien hoe ontzettend lief, vriendelijk en onwijs gastvrij Tanzaniaanse mensen eigenlijk zijn. Gelukkig hebben hele lieve mensen mij in een taxi gezet en ervoor gezorgd dat ik weer veilig bij de B&B kwam (terwijl hij maar op het raampje bleef bonken, creepy..). Langleve alle lieve mensen en het al geregelde internetkaartje zodat ik gauw ff contact kon hebben met thuis. De gastvrouw zag goed dat dit een gevalletje was voor wijn en na nog heerlijk van haar maaltijd genoten te hebben (en van de vodka van andere Poolse gasten..) ben ik toch nog met een redelijk goed gevoel m'n bed in gestapt.
De volgende dag dan eindelijk naar Same! Na van te voren plaats en tijd afgesproken te hebben (12 uur op de B&B), werd ik dan eindelijk om 15 uur opgepikt. Tijd en plaats waren blijkbaar onduidelijk, aha. Een verschil met onze cultuur is dit natuurlijk wel, maar ik was er thuis gelukkig al goed op voorbereid dus ik maakte me niet druk. Verder een heerlijke rit naar Same gehad, onwijs genoten! Mijn ogen uitgekeken naar al het leven op straat en de mooie natuur. Wauw, ik ben echt in Afrika! De fathers waren erg lief en zorgden ervoor dat ik in de auto nog wat te lunchen had. Na ongeveer een uurtje rijden werd me gevraagd of ik zin had in een welkomstdrankje? Sure! We stopten bij een leuk wegrestaurantje en ze vroegen of ik zin had in bier of wijn. Aha, weer alcohol dus, nou prima kom maar door dan met een koud biertje! Nadat ik mijn bier op had, was dat volgens de fathers nog niet genoeg: "No, no you can't just walk on one leg".. Haha goed, nog maar eentje dan. Na mijn "second leg" gefinisht te hebben, een liter bier in totaal welteverstaan, vervolgden we onze weg. Met een klotsbuik. En vele hobbels. Ondertussen kon ik toch maar niet stoppen met glimlachen, wat een leuke mensen!
Inmiddels mijn eerste dagen op de compound achter de rug (terrein waar ik verblijf, ligt naast het ziekenhuis). En ik moet zeggen: ik heb HONGER (sorry dat ik gelijk begin over eten)! Je eet hier om 7:00, 13:30 en om 20:30 uur en aangezien ik nog niet in Same zelf ben geweest, heb ik nog niks te eten kunnen kopen voor tussendoor. Pfoee, nu pas kom ik erachter hoeveel ik thuis eigenlijk eet haha. De warme maaltijden vind ik tot nu toe wel echt lekker en ik schep dan ook maar zoveel mogelijk op. Zelfs Ugali valt niet tegen (traditioneel gerecht bestaande uit mais of cassavemeel wat in heet water wordt geroerd totdat het zo stijf is als brood en wat bij buitenlanders niet altijd even in de smaak valt). Of het voedzaam is, is wel een tweede haha. Tijdens het ontbijt is er voornamelijk witbrood (brrr) met iets zoets (brrr). Dit brood kun je maar beter roasteren (als tijdens het ontbijt tenminste niet de stroom is uitgevallen), want het smaakt anders best naar oud brood (en dat is het misschien ook wel haha). Het is gezellig om met alle fathers aan tafel te zitten en ik vind het grappig om alles in het Swahili aan te horen. Ik besteed mijn eerste dagen echt aan het bestuderen van de taal, ondanks de voorbereiding is het toch echt wel even anders als je hier dan daadwerkelijk staat.. Ze vinden het echt leuk als je hierin je best doet en helpen je dan graag. Maar toch is het erg verwarrend en vergeet ik veel of zeg ik het fout. Dat merk ik ook op straat, de begroeting gaat goed en daarna wordt het verwarrend en moeten ze soms lachen of word ik gecorrigeerd, sorry! Haha. Ik ben heel blij met de lonely planet 'taalgids Swahili' (bedankt Loes!) om af en toe even in te kunnen spieken.
Verblijven doe ik dus op de compound oftewel op de Diocese en dan wel in het 'Holland House'. Tenminste, dat deed ik. Vandaag (vrijdag) heb ik een nieuwe kamer toegewezen gekregen bij een van de fathers in het huisje (die wonen ook allemaal op de compound) omdat ze de koude douche willen repareren en het huisje verder ook willen opknappen. Nog maar even zien hoe en wanneer dit gaat gebeuren want degene die dit gaat doen is nu in Dar Es Salaam (= ver weg), maar we wachten maar geduldig af en ik zit hier prima. Heel rouwig ben ik er overigens niet om dat ik tijdelijk uit het 'Holland House' ben, want tot mijn grote schrik kwam er een kikker uit het toilet toen ik doortrok. Je kunt vast begrijpen dat ik zowat in het plafond hing. Jaja, welcome to Africa..
Terwijl ik in Moshi met mijn simkaartje goed internetbereik had, is dat hier op de Diocese nou niet echt het geval. Ik heb in de B&B in Moshi met mijn kaartje gewoon kunnen skypen, maar hier kan ik nog niet eens een appje sturen vanaf m'n kamer. Hmm. Ik ben er inmiddels achter dat hoe verder ik naar de poort loop (dat is naar beneden toe, de Diocese ligt als het ware op een heuvel), hoe beter mijn bereik is. Dus loop ik al 3 dagen lang op en af die weg opzoek naar goed bereik, haha. Skypen zit er hier dus niet in en met veel geluk kan ik een (haperig) belletje doen via WhatsApp. Achja, we zitten tenslotte wel in Afrika. Maar ik moet toegeven dat ik het wel jammer vind, zeker nu het op de Diocese verder zo rustig is en ik nog even vrij heb tot ik ga werken (ik begin maandag). Verder ben ik hier natuurlijk gewoon alleen en uberhaupt in de weide omtrek zo'n beetje de enige westerse en is het allemaal Engels of Swahili. Kortom, een beetje aanspraak zou wel gezellig zijn. Ja, hier moet ik wel een beetje aan wennen en dit vind ik ook wel moeilijk.
Leuk was het dan ook toen ik gisteren (donderdag) in de zon zat op het terrein langs de omhooggaande weg toen er een hoop schoolkinderen langskwamen (van een katholiek basisschooltje wat ook hier op de compound staat) die rondjes aan het rennen waren. Allemaal roepen en giechelen en elkaar aanstoten elke keer dat ze langsrenden. Na een paar rondjes durfden ze dan eindelijk te vragen of ik mee wilde rennen. Haha jahoor, natuurlijk. Aangekomen op het schoolplein ontmoette ik de leraren en die vertelden mij dat ze een sportmiddag hadden, leuk! Ik ben een tijdje blijven kijken tot een van de leraren vroeg of ik aders niet met die kinderen wilde sporten, want ze waren helemaal door het dolle heen omdat ik er was. Ehmmmm, oke! Dus daar stond ik dan, letterlijk tussen 100 kinderen want ze vlogen echt op me af. Voor de sporters thuis: uiteindelijk heb ik jumping jacks, squats en burpees met ze gedaan en ze vonden het fantastisch haha (kun je je toch bijna niet voorstellen? ;-)). Hierna nog wat foto's gemaakt, wat ook grappig was, want ze konden maar niet van mijn haar afblijven.. Tja is ook maar gek, blond haar...
Maar dan natuurlijk waarvoor ik ben gekomen: het ziekenhuis!
Donderdagochtend (gisteren) bracht father Deo me al vroeg weg om de DMO te gaan ontmoeten. Hij is toch wel zo'n beetje het aanspreekpunt voor de werkgroep bij de belangrijkere zaken rondom het ziekenhuis. Nadat ik daar kennis mee had gemaakt werd ik door zuster Magdalena rondgeleid door het ziekenhuis. Mijn eerste indruk is eigenlijk best positief, zeker gezien de verhalen vanuit de werkgroep had ik het misschien wat minder hygienisch en wat chaotischer verwacht. Het is natuurlijk een globale eerste indruk, maar dit viel me alles mee. Positief punt is de poli voor birth control. Er wordt daar bij dames spiraaltjes en andere vormen van anticonceptie geplaatst. Volgens mij wel pas na een aantal bevallingen geloof ik, maar het is in ieder geval iets. Nog een hoop om te gaan zien en leren, ik ben enorm benieuwd!
Het weekend hoop ik misschien wat leuks te kunnen gaan doen met de fathers. Een bezoekje aan de kerk hier zondag lijkt me in ieder geval bijzonder. Morgen ga ik lopend naar Same om het dorpje verkennen. Oh en natuurlijk genieten van een (hopelijk) warme douche straks!
Tutaonana (tot ziens)!
Chantal
De eerste dagen Tanzania zijn een feit! Wauw, wat is de tijd tot mijn vertrek toch snel gegaan.. Zolang hier naar uitgekeken en voor ik het wist stond ik ineens iedereen uit te zwaaien op Schiphol. De dagen voor vertrek waren druk en tot het einde toe nog gewerkt. Mijn laatste vrije weekend volgepropt met inpakken en leuke dingen doen en dan ineens voor je er erg in hebt stijgt dat vliegtuig op..
Aankomst: REGEN! Denk je wel even lekker naar warm Afrika te gaan, valt dat even vies tegen ;-). Het was ook echt heeel koud die ochtend, 13-15 graden, brr.. Ze zijn er hier overigens erg blij mee dat het even minder is want het is dit jaar verder erg droog geweest en dat was niet al te best voor de oogst. Stiekem maakt het mij ook niet echt uit, ik krijg mijn portie droge hitte vast gauw genoeg.
Mijn eerste twee dagen Tanzania ben ik in Moshi verbleven. Ik had van te voren een leuke B&B geboekt om even wat bij te komen en alvast internet op mijn telefoon te regelen. Een hele lieve taxichauffeur van de B&B kwam me ophalen van het vliegveld en is gelijk met mij naar het telefoonwinkeltje gereden om een Tanzaniaans simkaartje met internet te regelen. Top, want aldaar begreep ik er maar weinig van. 's Middags door de gastvrouw van de B&B afgezet in Moshi want ik wilde de stad wel eens gaan bekijken.. Uiteindelijk niet veel van de stad meegekregen omdat ik daar best vervelend ben lastiggevallen. Goed geschrokken, maar ik kan het gelukkig relativeren nu zeker omdat ik inmiddels heb gezien hoe ontzettend lief, vriendelijk en onwijs gastvrij Tanzaniaanse mensen eigenlijk zijn. Gelukkig hebben hele lieve mensen mij in een taxi gezet en ervoor gezorgd dat ik weer veilig bij de B&B kwam (terwijl hij maar op het raampje bleef bonken, creepy..). Langleve alle lieve mensen en het al geregelde internetkaartje zodat ik gauw ff contact kon hebben met thuis. De gastvrouw zag goed dat dit een gevalletje was voor wijn en na nog heerlijk van haar maaltijd genoten te hebben (en van de vodka van andere Poolse gasten..) ben ik toch nog met een redelijk goed gevoel m'n bed in gestapt.
De volgende dag dan eindelijk naar Same! Na van te voren plaats en tijd afgesproken te hebben (12 uur op de B&B), werd ik dan eindelijk om 15 uur opgepikt. Tijd en plaats waren blijkbaar onduidelijk, aha. Een verschil met onze cultuur is dit natuurlijk wel, maar ik was er thuis gelukkig al goed op voorbereid dus ik maakte me niet druk. Verder een heerlijke rit naar Same gehad, onwijs genoten! Mijn ogen uitgekeken naar al het leven op straat en de mooie natuur. Wauw, ik ben echt in Afrika! De fathers waren erg lief en zorgden ervoor dat ik in de auto nog wat te lunchen had. Na ongeveer een uurtje rijden werd me gevraagd of ik zin had in een welkomstdrankje? Sure! We stopten bij een leuk wegrestaurantje en ze vroegen of ik zin had in bier of wijn. Aha, weer alcohol dus, nou prima kom maar door dan met een koud biertje! Nadat ik mijn bier op had, was dat volgens de fathers nog niet genoeg: "No, no you can't just walk on one leg".. Haha goed, nog maar eentje dan. Na mijn "second leg" gefinisht te hebben, een liter bier in totaal welteverstaan, vervolgden we onze weg. Met een klotsbuik. En vele hobbels. Ondertussen kon ik toch maar niet stoppen met glimlachen, wat een leuke mensen!
Inmiddels mijn eerste dagen op de compound achter de rug (terrein waar ik verblijf, ligt naast het ziekenhuis). En ik moet zeggen: ik heb HONGER (sorry dat ik gelijk begin over eten)! Je eet hier om 7:00, 13:30 en om 20:30 uur en aangezien ik nog niet in Same zelf ben geweest, heb ik nog niks te eten kunnen kopen voor tussendoor. Pfoee, nu pas kom ik erachter hoeveel ik thuis eigenlijk eet haha. De warme maaltijden vind ik tot nu toe wel echt lekker en ik schep dan ook maar zoveel mogelijk op. Zelfs Ugali valt niet tegen (traditioneel gerecht bestaande uit mais of cassavemeel wat in heet water wordt geroerd totdat het zo stijf is als brood en wat bij buitenlanders niet altijd even in de smaak valt). Of het voedzaam is, is wel een tweede haha. Tijdens het ontbijt is er voornamelijk witbrood (brrr) met iets zoets (brrr). Dit brood kun je maar beter roasteren (als tijdens het ontbijt tenminste niet de stroom is uitgevallen), want het smaakt anders best naar oud brood (en dat is het misschien ook wel haha). Het is gezellig om met alle fathers aan tafel te zitten en ik vind het grappig om alles in het Swahili aan te horen. Ik besteed mijn eerste dagen echt aan het bestuderen van de taal, ondanks de voorbereiding is het toch echt wel even anders als je hier dan daadwerkelijk staat.. Ze vinden het echt leuk als je hierin je best doet en helpen je dan graag. Maar toch is het erg verwarrend en vergeet ik veel of zeg ik het fout. Dat merk ik ook op straat, de begroeting gaat goed en daarna wordt het verwarrend en moeten ze soms lachen of word ik gecorrigeerd, sorry! Haha. Ik ben heel blij met de lonely planet 'taalgids Swahili' (bedankt Loes!) om af en toe even in te kunnen spieken.
Verblijven doe ik dus op de compound oftewel op de Diocese en dan wel in het 'Holland House'. Tenminste, dat deed ik. Vandaag (vrijdag) heb ik een nieuwe kamer toegewezen gekregen bij een van de fathers in het huisje (die wonen ook allemaal op de compound) omdat ze de koude douche willen repareren en het huisje verder ook willen opknappen. Nog maar even zien hoe en wanneer dit gaat gebeuren want degene die dit gaat doen is nu in Dar Es Salaam (= ver weg), maar we wachten maar geduldig af en ik zit hier prima. Heel rouwig ben ik er overigens niet om dat ik tijdelijk uit het 'Holland House' ben, want tot mijn grote schrik kwam er een kikker uit het toilet toen ik doortrok. Je kunt vast begrijpen dat ik zowat in het plafond hing. Jaja, welcome to Africa..
Terwijl ik in Moshi met mijn simkaartje goed internetbereik had, is dat hier op de Diocese nou niet echt het geval. Ik heb in de B&B in Moshi met mijn kaartje gewoon kunnen skypen, maar hier kan ik nog niet eens een appje sturen vanaf m'n kamer. Hmm. Ik ben er inmiddels achter dat hoe verder ik naar de poort loop (dat is naar beneden toe, de Diocese ligt als het ware op een heuvel), hoe beter mijn bereik is. Dus loop ik al 3 dagen lang op en af die weg opzoek naar goed bereik, haha. Skypen zit er hier dus niet in en met veel geluk kan ik een (haperig) belletje doen via WhatsApp. Achja, we zitten tenslotte wel in Afrika. Maar ik moet toegeven dat ik het wel jammer vind, zeker nu het op de Diocese verder zo rustig is en ik nog even vrij heb tot ik ga werken (ik begin maandag). Verder ben ik hier natuurlijk gewoon alleen en uberhaupt in de weide omtrek zo'n beetje de enige westerse en is het allemaal Engels of Swahili. Kortom, een beetje aanspraak zou wel gezellig zijn. Ja, hier moet ik wel een beetje aan wennen en dit vind ik ook wel moeilijk.
Leuk was het dan ook toen ik gisteren (donderdag) in de zon zat op het terrein langs de omhooggaande weg toen er een hoop schoolkinderen langskwamen (van een katholiek basisschooltje wat ook hier op de compound staat) die rondjes aan het rennen waren. Allemaal roepen en giechelen en elkaar aanstoten elke keer dat ze langsrenden. Na een paar rondjes durfden ze dan eindelijk te vragen of ik mee wilde rennen. Haha jahoor, natuurlijk. Aangekomen op het schoolplein ontmoette ik de leraren en die vertelden mij dat ze een sportmiddag hadden, leuk! Ik ben een tijdje blijven kijken tot een van de leraren vroeg of ik aders niet met die kinderen wilde sporten, want ze waren helemaal door het dolle heen omdat ik er was. Ehmmmm, oke! Dus daar stond ik dan, letterlijk tussen 100 kinderen want ze vlogen echt op me af. Voor de sporters thuis: uiteindelijk heb ik jumping jacks, squats en burpees met ze gedaan en ze vonden het fantastisch haha (kun je je toch bijna niet voorstellen? ;-)). Hierna nog wat foto's gemaakt, wat ook grappig was, want ze konden maar niet van mijn haar afblijven.. Tja is ook maar gek, blond haar...
Maar dan natuurlijk waarvoor ik ben gekomen: het ziekenhuis!
Donderdagochtend (gisteren) bracht father Deo me al vroeg weg om de DMO te gaan ontmoeten. Hij is toch wel zo'n beetje het aanspreekpunt voor de werkgroep bij de belangrijkere zaken rondom het ziekenhuis. Nadat ik daar kennis mee had gemaakt werd ik door zuster Magdalena rondgeleid door het ziekenhuis. Mijn eerste indruk is eigenlijk best positief, zeker gezien de verhalen vanuit de werkgroep had ik het misschien wat minder hygienisch en wat chaotischer verwacht. Het is natuurlijk een globale eerste indruk, maar dit viel me alles mee. Positief punt is de poli voor birth control. Er wordt daar bij dames spiraaltjes en andere vormen van anticonceptie geplaatst. Volgens mij wel pas na een aantal bevallingen geloof ik, maar het is in ieder geval iets. Nog een hoop om te gaan zien en leren, ik ben enorm benieuwd!
Het weekend hoop ik misschien wat leuks te kunnen gaan doen met de fathers. Een bezoekje aan de kerk hier zondag lijkt me in ieder geval bijzonder. Morgen ga ik lopend naar Same om het dorpje verkennen. Oh en natuurlijk genieten van een (hopelijk) warme douche straks!
Tutaonana (tot ziens)!
Chantal
-
09 September 2016 - 18:52
John Van Tilburg:
Wat een leuk verslag Chantal van je eerste dagen. Gelukkig hebben wij al veel contact gehad via whattsapp. Wij zijn blij dat je inmiddels veilig en wel op je plekje zit. En dan zondagochtend naar de kerk. Ik zie je helemaal zitten. Komen de communielessen toch nog van pas -
09 September 2016 - 18:52
John Van Tilburg:
Wat een leuk verslag Chantal van je eerste dagen. Gelukkig hebben wij al veel contact gehad via whattsapp. Wij zijn blij dat je inmiddels veilig en wel op je plekje zit. En dan zondagochtend naar de kerk. Ik zie je helemaal zitten. Komen de communielessen toch nog van pas -
09 September 2016 - 19:38
Fon Van Zunderd:
Mooi verslag, als je uit Afrika terug komt, kun je gelijk een boek uitbrengen. :-)
Gelijk al vanaf het begin spannend dan! Snel Swahili leren, kun je die engerd voortaan zijn huid vol schelden. Zelfs al vorstelijk gerstenat op daar. komt helemaal goed met jou daar. Veel succes en vooral plezier daar.
We kijken uit naar je verdere belevenissen. Groetjes van Fon en Ella -
09 September 2016 - 20:02
Angela :
Leuk om al zo snel een verhaal te lezen van je Chantal!
En zo lekker herkenbaar!!
Behalve dan dat je een mindere ervaring hebt gehad in Moshi, wel erg jammer om zoiets meteen te moeten meemaken, maar laat het de rest van je reis niet beinvloeden!
Toch je haar zwart moeten verven voor vertrek misschien?? Hihi!
Alvast veel plezier maandag met het werken in het ziekenhuis.
Maar dat gaat helemaal goed komen volgens mij.
En wat betreft die honger: de bananenchipjes zijn best lekker en in meerdere winkeltjes te verkrijgen.
gr Angela -
09 September 2016 - 20:38
Marit:
Wauw Chantal! Heel leuk wat je allemaal mee maakt in Tanzania!
Hoop snel je volgende verslag te lezen!
Veel plezier en succes in het ziekenhuis.
Liefs Marit -
09 September 2016 - 22:53
Jose Van Tilburg:
Heey meisje,
leuk bericht, ik ben trots op je, je staat daar toch maar mooi in Afrika jouw ding te doen -
10 September 2016 - 03:01
Claudia:
Hey Chantal,
Leuk iets van je te lezen! Wat ben je toch een kanjer dat je dit doet! Geniet van je tijd daar!
Kus -
10 September 2016 - 11:48
Carola:
Leuk om je eerste ervaringen te lezen!
Wat klote om meteen een enge man tegengekomen te zijn, maar gelukkig ben je goed opgevangen door de lieve mensen daar.
Hahaha en ik moet zo lachen om die kikker!!! Geweldig!
Heel veel plezier en succes vanaf morgen in het ziekenhuis, zal wel een gigantische eye opener zijn denk ik.
Liefs x -
10 September 2016 - 19:57
Marjorie:
Hoi Chantal,
HaHa -
11 September 2016 - 02:14
Remy:
Ha Chantal,
Mooi verslagje! Spannend allemaal!
Succes daar en geniet er van!
Groetjes Remy -
11 September 2016 - 20:08
Loes:
Hee Chantal!
Yes, leuk je eerste verhaaltje te lezen! Mooi dat dat boekje goed tot zijn recht komt :)
Goed weekend gehad?
Succes morgen op 't Hospitali!
Geniet en blijf schrijven :)
Groetjes, Loes -
12 September 2016 - 17:14
Toine:
Hey Chantal
Helemaal te gek om jouw belevenissen mee te mogen maken.
Ik ben heel benieuwd naar wat je verder nog gaat beleven daar.
In ieder geval heel veel plezier en pas goed op jezelf!
Groetjes Toine -
12 September 2016 - 18:03
Marjo Frenk:
Dag Chantal, wat vreselijk leuk om te lezen. Je kunt goed schrijven. Kijk uit naar je belevenissen in het ziekenhuis. Veel plezier hoor en de eenzame momenten maar invullen met schrijven! Liefs Marjo -
13 September 2016 - 17:54
Margagenemans:
Hoi Chantal,
Een leuk verhaal. Ik zie het allemaal voor me terwijl ik zit te lezen. Naast de bananenchips zijn de cashewnoten ook een aanrader, zonder zout en niet in het vet gebakken. Veel lekkerder! Te koop in de super achter het tankstation. Ik denk dat je met de kinderen van de Winkelmolenschool hebt gesport. Vraag eens naar Madam Noortje. Vinden de kinderen vast leuk.
Chantal, hopelijk is je eerste dag in het ziekenhuis goed bevallen. Veel plezier daar, dan genieten weij hier ondertussen van een nazomerse hittegolf.
groetjes, Marga -
15 September 2016 - 13:25
Sjef En Annelies:
Hoi Chantal
Je hebt een spannend begin achter de rug, en dan nu in het ziekenhuis.
Wij hopen dat je erg kunt genieten van alles.
We hebben genoten van jouw verhaal.
Groet van ons 2
Baadaye
-
18 September 2016 - 18:29
Oma.:
Fijn dat je het zo naar je zin hebt kus van oma en groetjes van Tijmen en Jurre.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
