Safari and more

Whoah het is alweer even een tijdje geleden dat ik een verhaaltje online heb gezet! Druk, druk, druk.. Inmiddels hier al ruim tweeënhalve maand en heb het nog steeds enorm naar m'n zin! Geen een dag is hetzelfde en je ontmoet ook zoveel nieuwe mensen..

Nadat ik vorige maand terug ben gekomen van Kighare ben ik de week er op gelijk weer aan de slag gegaan in het ziekenhuis in Same. Ik heb inmiddels op alle afdelingen al wel een dienst gedraaid, dus zwerf ik tegenwoordig een beetje rond om te kijken waar het die dag het leukste of het drukste is. Ik heb in die week zowel op maternity als op de surgical ward gewerkt. Elke keer word je weer verrast met bijzondere casuïstiek. Zo heb ik die week een hele hoop vreselijke brandwonden verzorgd en met vreselijk bedoel ik dan ook echt vreselijk. Zeg maar categorie brandwondencentrum. Ook in Tanzania zouden we deze mensen het liefst doorsturen naar een groter ziekenhuis, maar omdat mensen dit niet altijd kunnen betalen gaat dit meestal niet door. Dus dan blijft over hopen op een wonder en bidden maar! De wondverzorging verloopt niet echt volgens westerse maatstaf of volgens de laatste evidence based ontwikkelingen (joh), dus dat maakt het voor de patiënten ook niet echt leuker en voor mij lastig om aan te zien. De brandwonden worden hier eerst grondig schoongemaakt (vaak met een dettol-badje..), ingesmeerd met honing en vervolgens afgeplakt met gaas. Als je dan denkt dat je voor een paar dagen wel klaar bent, dan heb je het mis. Ze zijn er hier zo op gebrand om infecties te voorkomen, dat het me met overleggen niet lukt om eens te proberen de honing wat langer dan 24 uur zijn werk te laten doen. Dus gaat elke dag het verband er af en komt de dettol weer tevoorschijn. Lastig soms dus, omdat ze (in onze ogen onnodig) veel pijn lijden en je je vraagtekens zet bij de wondgenezig. Maar (gelukkig is er ook een maar!) ik ben het die week ook wel goed/beter kunnen gaan begrijpen. Waar wij in Nederland een infectie of sepsis op dat moment goed kunnen behandelen, kunnen zij zich hier dat niet veroorloven. Simpelweg omdat de patiënt dat waarschijnlijk niet overleeft. En als ik er over nadenk.. Ik heb eigenlijk nog nooit zo weinig ziekenhuisinfecties gezien als hier in Tanzania. Het is dus ook veel van Afrika leren, ipv andersom. Niet alles is zo slecht en veel heeft een verklaarbare rede. Verder maak ik die week ook nog deel uit van de acute zorg rondom een hoogzwangere dame die een epileptische aanval krijgt en brengen we haar met spoed naar de operatieruimte. Gelukkig vangen we niet lang hierna een gezond meisje op en ook mama maakte het verder prima! Weer veel te beleven dus.

Na weer een week hard werken was het de week er op dan eindelijk tijd voor bezoek. Op een woensdag pa, ma en oma opgehaald van het vliegveld voor een paar dagen Same en safari. Nou dat is toch wel echt leuk dat je ze even kunt laten zien hoe je al die tijd al woont en waar je werkt, etc.! Na twee dagen Same zijn we doorgereisd naar Moshi, dagje hotel en zwembad (zooo fijn) om even te relaxen. Maar het leukste: het begin van de safari de volgende dag! We hebben uiteindelijk een 4 daagse safari gedaan in Tarangire, Serengeti en in de Ngorongoro-krater. Een behoorlijke tijd in de auto, maar dat was het echt meer dan waard. Zoveel mooie beesten van dichtbij gezien, zelfs eersterangs gezeten toen een groep hyena's aan een buffalo bezig waren. Maar het bijzonderste was toch wel de overnachtingen in de tenten lodges die midden in de parken staan. Zoveel natuur geluiden 's nachts als je in je bed ligt en alle beesten die letterlijk langs je tenten lopen, buffalo's, giraffes etc.. En dan de prachtige zonsopkomst en ondergang elke dag, nou daar wilde ik om 6 uur wel voor uit m'n bed komen hoor! Wat het ook nog wel een beetje extra speciaal maakte was dat we bijna de enige (en in Serengeti zelfs de enige) gast waren, dus een heel team stond klaar om ons op onze wenken te bedienen.. Heel speciaal zo midden in de natuur. Uiteindelijk 4 van de 5 'Big Five' gezien, alleen de neushoorn was eigenwijs, maar gezien het nu niet echt de safari-tijd is hebben we al heel veel geluk gehad! Na de safari nog een overnachting in Moshi en toen was het helaas alweer tijd om afscheid te nemen.. Oh en hoe stoer is het trouwens dat m'n oma mee was?!

Terug op de Diocese dus. En daar ben ik inmiddels niet meer 'alleen'. Ik heb nu gezelschap van een jongen uit Frankrijk die hier les komt geven. Af en toe even een kletspraatje of naar de Elephant, prima dus. Ook zijn we 's avonds al een keer goed verdwaald.. Nooit gedacht dat ik serieus op moest passen voor slangen, maar ik ben er toen bijna op éen gaan staan! Een paar dagen later was het ook alweer raak, want toen lag er naast ons huisje éen op de loer. De guard schoot gelukkig snel te hulp.. en de slang was niet meer. Oke ze zitten er dus echt, nou laten we vooral maar voorzichtig doen want het eerst volgende beschikbare antidotum is wel even een stukje rijden met de auto haha.

Verder na de vakantie ook weer veel diensten gewerkt op maternity, die afdeling heeft toch wel een beetje mijn hart gestolen. Je kunt daar zoveel leren (gelukkig heb ik ook iemand die mij veel uitlegt) en een paar extra handjes zijn daar nooit weg. Volgende week is het alweer de laatste week van Linda en Rebecca helaas, maar ze/we gaan niet weg zonder samen wat handvaten voor de afdeling op papier te zetten. Goed inititief van Linda, met goede aanwijzingen ook voor de afdeling. Hopelijk wordt zo de zorg steeds beetje bij beetje beter! Ik ga Linda en Rebecca overigens echt missen, we hebben zoveel mooie momenten samen beleefd. Vorige week ook nog genoten van een bij hun thuis vers gebakken pizza (en taart) en een spelletjesavond (stukje Europa in Afrika dus!). Ook hebben we vorige week met z'n allen weer een bezoekje gebracht aan een van de Maasai boma die door hun kerk gesteund wordt. Het blijft enorm bijzonder om te zien hoe die mensen leven, ik ben echt blij dat ik zoveel dingen geleerd heb van een totaal andere cultuur.

Momenteel ben ik even weer terug in Kighare (de plek van mijn laatste verhaal). Ik heb weer een weekje hier gewerkt en vandaag afscheid genomen van de dokter en verpleegkundigen hier. Vandaag heb ik ook het geld overhandigd waarvan ik gepland had het te steken in de bouw van de (o.a.) operatieruimte. Deze staat momenteel in de steigers, naast het ziekenhuis. De financiering van de bouw rust op de schouders van de priester hier, die op zijn beurt weer geld leent van jan en alleman om het hier zo ver rond te krijgen. Stapje voor stapje dus. Als het project eenmaal gerealiseerd is, kunnen hier ook spoedkeizersnedes uitgevoerd gaan worden en kleinere chirurgische ingrepen. Ook beschikt deze plek dan eindelijk over een compleet laboratorium. Ook een deel van het sponsorgeld zit hier bij. Een prachtige investering dus en jullie zijn bij deze nogmaals hartelijk bedankt!

Morgen terug naar Same en dan werk ik straks alweer mijn laatste week daar. Even wel nog een spannend momentje wat betreft mijn visum: ik had van te voren besloten 3 maanden en 2 weken in Tanzania te verblijven zodat ik en genoeg tijd had voor mijn werkzaamheden en ook tijd had om te genieten (safari, Kilimanjaro en Zanzibar), maaarrr dat houdt wel in dat ik al bijna 'overtijd' in Tanzania ben! Als je op een toeristenvisum reist mag je namelijk maar 90 dagen in het land blijven, dat betekent dat ik ip 6 december het land weer uit moet zijn. Als het goed is ben ik voor het verlengen bij het Immigration Office in Moshi aan het juiste adres, maar we juichen nog maar niet voordat die stempel er ook daadwerkelijk staat (want Afrika). Pfoee als dat lukt dan valt er wel een last van mijn schouders, hoef ik ook niet meer de oversteek naar Kenia te maken en weer terug. En dan: genieten! Op de planning heb ik dus ook nog de Kilimanjaro en een mooie vakantie naar Zanzibar met Jasper staan (eindelijk!). Veel gave dingen dus in het vooruitzicht, maar eerst maar genieten van mijn laatste week in Same. Toch wel raar om dat straks weer gedag te zeggen..

Tot snel, ik houd jullie op de hoogte en duimen jullie ondertussen maar dat ik die top ga halen!

Groetjes Chantal